Coffee Chronicles 5

Νίκο μπορείς να μας πεις λίγα λόγια για σένα και για το πως αποφάσισες να ασχοληθείς με την κολύμβηση;

Ονομάζομαι Κοντού Νικόλαος είμαι 32 ετών και μένω στο πανέμορφο νησί της Ρόδου. Ασχολούμαι επαγγελματικά με τουριστικές επιχειρήσεις και η ενασχόληση μου με την κολύμβηση ξεκίνησε εδώ και 5 χρόνια.Πριν απο τα 27 μου χρόνια δεν είχα ασχοληθεί ποτέ με τον αθλητισμό μου συνέβη όμως ένα ατύχημα και από τότε είμαι σε αναπηρικο αμαξίδιο. Η ενασχόλησή μου με την κολύμβηση προέκυψε μισό χρόνο περίπου μετά το ατύχημά μου. Κατα τη διάρκεια της αποκατάστασής μου, που έλαβε χώρα στην Κομοτηνή είχα την τύχη να γνωρίσω έναν Παραολυμπιονίκη, τον Αλέξανδρο Ταξιλδάρη.

Όταν είδα τον Αλέξανδρο να πηδάει στην πισίνα δεν ξέρω ερωτεύτηκα το νερό ή επειδή το ατύχημα μου ήταν σε πισίνα ήθελα να ξεπεράσω τους φόβους μου; Πήγα με την σύζυγο μου στο κολυμβητήριο και όταν ένιωσα αυτήν την αύρα, τον αγωνιστικό χώρο και τις κερκίδες τότε είπα ότι θέλω να πάω στους Παραολυμπιακούς στο Παρίσι. Και να που τώρα μετά απο 5 χρόνια τελικά καταφέραμε να πάμε στους Παραολυμπιακούς.

Πως είναι μια τυπική μέρα ενός αθλητή υψηλού επιπέδου όπως εσύ; Πόσες ώρες κάνεις προπόνηση καθημερινά;

Μία τυπική μέρα με την ένταξη μου στον πρωταθλητισμό ξεκινάει κάπως έτσι: ξυπνάω στις 8.00 το πρωί ή στις 9.00, κάνω την πρωινή μου ρουτίνα, ντύνομαι μόνος μου, φτιάχνω το πρωινό μόνος μου και μετά πάω στο κολυμβητήριο. Είμαι αρκετά τυχερός γιατί το κολυμβητήριο βρίσκεται πολύ κοντά στο σπίτι που μένω, πηγαίνω λοιπόν είτε με το αμάξι μου είτε με ένα προσαρμοσμένο αμαξίδιο. Εκεί βρίσκω τον άνθρωπο που με βοηθάει στην προπόνηση, που μου παίρνει χρόνους και μου βάζει κάποιο εξοπλισμό που δεν μπορώ εγώ. Η προπόνηση μου είναι 5 φορές την εβδομάδα σε χαλαρούς ρυθμούς, όταν δεν έχω αγώνες και περίπου δύο με τρεις ώρες ημερησίως. Συνολικά στο νερό είμαι δύο ώρες καθημερινά. Μετά το κολυμβητήριο επιστρέφω στο σπίτι και ξαπλώνω, γιατί προφανώς μετά από δύο ώρες κολύμβηση και 2,5 χλμ είμαι αρκετά κουρασμένος και μετά πάω στη δουλειά. Αυτή είναι η καθημερινότητα μου και είναι αρκετά πιεστική, όμως αν θέλεις να ασχοληθείς με τον πρωταθλητισμό χρειάζεται να κάνεις και θυσίες.

Συνήθως ξεκινάει με άγχος. Ίσως να προλάβω το πρωί να πάω γυμναστήριο, να πιω ένα καφέ, να φάω ένα ωραίο πρωινό και μετά πηγαίνω στο studio, όπου θα συναντηθώ με τους συνεργάτες μου. Εκεί θα δούμε ποιό είναι το project που έχουμε για υλοποίηση εκείνη την ημέρα, φυσικά για όλα τα project έχουμε ήδη προετοιμαστεί απο τις προηγούμενες μέρες. Όταν φτάνει λοιπόν η μέρα της προγραμματισμένης φωτογράφισης ή του video προχωράμε στην ανάλογη οργάνωση και εκτέλεση είτε μέσα στο studio είτε εξω απο το studio. Απο κει και μετά είναι σαν παιχνίδι.

Απολαμβάνουμε ότι έχουμε να κάνουμε είτε είναι εύκολο είτε δύσκολο και κάποια στιγμή μέσα στην ημέρα αυτό τελειώνει. Μετά το καλύτερο μου είναι ένα ωραίο φαγητό ένα ωραίο κρασί και ύπνο νωρίς. Ο ύπνος είναι πολύ σημαντικός για μένα, δηλαδή θέλω έντεκα με δώδεκα το βράδυ max να κοιμάμαι, γιατί συνήθως η μέρα μου ξεκινάει στις επτά το πρωί και τελειώνει γύρω στις οκτώ με εννιά το βράδυ.

Πως ήταν να συμμετέχεις στην κορυφαία αθλητική διοργάνωση όπως είναι οι Παραολυμπιακοί Αγώνες. Ποια συναισθήματα σε κατέκλυσαν;

Οι Παραολυμπιακοί Αγώνες στο Παρίσι ήταν ένα όνειρο μετά το ατύχημά μου και μετά από όλο αυτό που περάσαμε με την οικογένεια μου και την γυναίκα μου. Γενικά όταν ένα συμβάν σου αλλάζει την καθημερινότητα και προκαλεί μια βλάβη στο σώμα σου, με την οποία θα πρέπει να πορευτείς για το υπόλοιπο της ζωής σου οι Παραολυμπιακοί Αγώνες ήταν ένα πολύ μεγάλο γεγονός και συγκίνηση για όλους μας. Ήταν πολύ ξεχωριστό μόλις 5 χρόνια μετά το ατύχημά μου να βρεθώ απο το πουθενά σε έναν αγωνιστικό χώρο και να συναγωνίζομαι και με άλλους αντάξιους αθλητές και να βλέπω και πάρα πολύ κόσμο στις κερκίδες. Ήταν μια χρονιά που επειδή στο Τόκιο λόγω covid δεν είχε θεατές ο κόσμος στο Παρίσι ήταν πολύ ενθουσιώδης. Ήταν απίστευτο το συναίσθημα το να είσαι αθλητής και να προσπαθούν να σου τονώσουν το ηθικό, να βλέπεις την οικογένεια σου να σε στηρίζει. Υπήρξαν και πολλοί από την ελληνική αποστολή, που ήρθαν να μας δουν στις κερκίδες και ήταν πολύ συγκινητικό. Νιώσαμε όλοι μια ικανοποίηση μέσα μας.

Ποιά είναι τα τρία βασικά χαρακτηριστικά που πρέπει κατα την γνώμη σου να διαθέτει ένας αθλητής υψηλού επιπέδου;

Το πρώτο είναι να αγαπάει αυτό που κάνει. Όταν αγαπάς κάτι θα το κάνεις και καλά είτε είναι πρωταθλητισμός είτε είναι η δουλειά είτε οτιδήποτε άλλο. Το πρώτο και βασικό για μένα είναι να αγαπάς αυτό που κάνεις.

Το δεύτερο είναι η συνέπεια. Όταν θέλεις να διεκδικήσεις κάποιους στόχους και έχεις ένα όραμα πρέπει να είσαι συνεπής σε αυτό που κάνεις.

Και το τρίτο είναι η επιμονή. Θα υπάρξουν πάρα πολλές μέρες που δεν θα είναι καλές αλλά πρέπει να βρεις τη δύναμη μέσα σου, να επιμείνεις σε αυτό που κάνεις για να πετύχεις τους στόχους σου

Μένεις στη Ρόδο που είναι αναμφισβήτητα ένα πανέμορφο νησί αν σου δινόταν η ευκαιρία να μετακομίσεις κάπου αλλού, ποιό μέρος της Ελλάδας θα επέλεγες;

Η Ρόδος όντως είναι από τα πιο ωραία νησιά της Ελλάδας. Αν υπήρχε ποτέ περίπτωση να πάω σε ένα άλλο μέρος στην Ελλάδα νομίζω πως θα ήταν η Αλεξανδρούπολη, γιατί από εκεί είναι ο προπονητής μου , εκεί πάω και κάνω τις προετοιμασίες μου. Εδώ στη Ρόδο το βασικό μειονέκτημα είναι ότι για να πας κάπου αλλού πρέπει να πάρεις αεροπλάνο, ενώ στην Ηπειρωτική Ελλάδα με το αμάξι σου μπορείς να ταξιδέψεις παντού.

Ποιο είναι το αγαπημένο σου μέρος στο νησί;

Ένα μέρος που μου αρέσει πολύ στη Ρόδο είναι στο χωριό της Λίνδου. Ιδιαίτερα μου αρέσει όταν περνάω με το αμάξι μία στροφή, όπου βλέπεις ξαφνικά όλο το χωριό, βλέπεις τη θάλασσα και αυτό μου βγάζει το συναίσθημα ότι έχω φτάσει σπίτι και είναι ένα πολύ ωραίο συναίσθημα για μένα.

Ποια είναι η αγαπημένη σου γωνιά στο σπίτι;

Η αγαπημένη μου γωνιά στο σπίτι είναι η κουζίνα, γιατί μου αρέσει αρκετά να μαγειρεύω. Ειδικά σε αυτό το σπίτι που μένω αυτή τη στιγμή είναι ακόμη καλύτερα, γιατί είναι προσβάσιμο και με διευκολύνει να μαγειρεύω και να περνάω τον πιο πολύ χρόνο μου όταν είμαι σπίτι.

Θάλασσα ή πισίνα;

Θάλασσα ή πισίνα; Μένω στη Ρόδο οπότε προφανώς όλοι θα νομίζουν ότι θα πω θάλασσα αλλά δεν είμαι λάτρης της θάλασσας. Γενικά και πριν το ατύχημα και μετά το ατύχημα ο χρόνος μου δεν μου επέτρεπε να πάω στη θάλασσα, γιατί έχω συνδέσει τη θάλασσα με χαλάρωση και οτι μετά δεν πρέπει να πας στη δουλειά. Γι’ αυτό μου αρέσει πιο πολύ η πισίνα.

Πως κυλάει η ζωή ενός μόνιμου κατοίκου στη Ρόδο το χειμώνα;

Η ζωή το καλοκαίρι στη Ρόδο είναι πιο έντονη. Έχει πάρα πολύ τουρισμό. Το χειμώνα ζούμε ακριβώς το αντίθετο. Είναι μία πολύ ήρεμη κατάσταση, οι περισσότερες επιχειρήσεις κλείνουν, οπότε αυτό δίνει και το περιθώριο σε πολλούς να κάνουν ταξίδια. Γενικά το χειμώνα στη Ρόδο η κατάσταση είναι χαλαρά, σπίτι, ηρεμία. Υπάρχει όπως είπα ένα 6μηνο πίεσης αλλά μετά τον χειμώνα η ζωή κυλάει ήρεμα.

Σου αρέσουν τα ταξίδια;

Τώρα είμαι 32 χρονών. Με την σύζυγο μου που είμαστε μαζί από τα 19 είχαμε αποφασίσει από κοινού ότι θα κάνουμε ταξίδια, οτι η επένδυση της ζωής μας θα είναι τα ταξίδια. Να δούμε καινούριες κουλτούρες, καινούργια μέρη. Επειδή εκείνη είναι αρχιτέκτονας και εγώ ασχολούμαι με τα τουριστικά μας αρέσει να βλέπουμε καινούργια πράγματα. Αποφασίσαμε λοιπόν ότι θα κάνουμε πάρα πολλά μακρινά ταξίδια.

Έχουμε πάει σε πάρα πολλά μέρη του κόσμου. Βέβαια κάθε φορά εγώ ήμουν ο αρνητικός της υπόθεσης, αλλά η γυναίκα μου με πίεζε, μου έλεγε θα πάμε και όντως πηγαίναμε. Μετά το ατύχημα ένα ερωτηματικό ήταν το πως θα ταξιδεύουμε πάλι. Σε αυτό με βοήθησε πολύ η ενασχόληση μου με την κολύμβηση, γιατί εκεί αναγκαστικά ταξίδεψα και βγήκα από την comfort zone μου , τη διαδρομή δηλαδή που ξέρω ότι δεν θα με σταματήσει κάτι.

Βέβαια οι υποχρεώσεις μας δεν μας επιτρέπουν πλέον να ταξιδεύουμε τόσο συχνά, όποτε βρούμε όμως κάποιο κενό ταξιδεύουμε πολύ άνετα. Ταξιδέψαμε για παράδειγμα σε κάποια μέρη που είχαμε ξαναπάει, για να δούμε πως είναι η εμπειρία πλέον με αναπηρικό αμαξίδιο και τα πήγαμε πολύ καλά, μπορώ να πω οτι μας άρεσε πιο πολύ η δεύτερη φορά που πήγαμε. Προετοιμαστήκαμε βέβαια και καλύτερα. Γενικά μας αρέσουν τα ταξίδια είναι νομίζω όνειρο ζωής για όλους.

Ποιοί είναι οι προσωπικοί-αθλητικοί στόχοι που έχεις θέσει για την νέα χρονιά;

Ο αθλητικός στόχος που έχω θέσει είναι να ρίξω το χρόνο μου όσο μπορώ σε σχέση με τον χρόνο που έκανα στους Παραολυμπιακούς στο Παρίσι. Γενικά μετά το Παρίσι μου γεννήθηκε επιθυμία για μετάλλιο, μου ήρθε μεγάλη όρεξη. Σαν άνθρωπος είμαι πάρα πολύ συνεπής αλλά επειδή δεν είχα ασχοληθεί ποτέ με τον αθλητισμό δεν είχα πάντα το αίσθημα του ανταγωνισμού, το να μπαίνω δηλαδή στο νερό με 6 συναθλητές και να προσπαθώ να είμαι όσο το δυνατόν πιο ανταγωνιστικός, ώστε να τους νικήσω. Δεν είχα ποτέ αυτή τη φλόγα.

Αυτό βέβαια μου το πέρασε και ο προπονητής μου, μου το πέρασε και η σύζυγός μου, το ένιωσα και εγώ πάρα πολύ στο Παρίσι. Στόχος λοιπόν είναι να διεκδικήσω ένα μετάλλιο. Δεν ξέρω αν θα τα καταφέρω αλλά θα προσπαθήσω.

Ποιά είναι η εμπειρία σου με την Engel & Völkers;

Η εμπειρία μου με την Engel & Voelkers έχει ως εξής : Μετά το ατύχημα μου επειδή έψαχνα ένα προσβάσιμο σπίτι απευθύνθηκα στην εταιρεία, η οποία μου έκανε πάρα πολύ καλή εντύπωση. Ήμουν σε μία φάση που δεν μπορούσα να μετακινηθώ από το σπίτι και οι συνεργάτες της μου έκαναν τη ζωή πάρα πολύ εύκολη, γιατί μου έστελναν αναλυτικά σε email πληροφορίες για το που βρίσκεται το ακίνητο, φωτογραφίες κλπ. Τους είχαμε πει ότι ψάχνουμε για ένα ισόγειο με αναβατόριο, να έχει δηλαδή αυτά τα χαρακτηριστικά και ήταν πολύ πρόθυμοι να μας βοηθήσουν να δούμε τι επιλογές έχουμε.

Πες μας τα τρία πρώτα πράγματα που σου έρχονται στο μυαλό όταν ακούς Engel & Völkers.

Όταν ακούω Engel & Völkers νιώθω αξιοπιστία, συνέπεια και προγραμματισμό.