Coffee Chronicles 4

Κοσμά μπορείς να μας πεις λίγα λόγια για σένα; Πως και πότε μπήκε η φωτογραφία στη ζωή σου;

Είμαι ο Κοσμάς Κουμιανός φωτογράφος και σκηνοθέτης και ξεκίνησα να ασχολούμαι με την φωτογραφία κάπου το 2006 με 2007. Είχα τελειώσει πληροφορική τότε, δούλευα σαν πληροφορικός αλλά ήμουν ο χειρότερος πληροφορικός που υπήρχε οπότε έπρεπε να ασχοληθώ με κάτι άλλο γιατί στο κομμάτι της πληροφορικής και δεν ήμουν καλός και δεν μου άρεσε. Έτσι άρχισα να σπουδάζω στην Αθήνα φωτογραφία και τελειώνοντας τρεις σχολές παράλληλα με τη δουλειά είχα την τύχη να πάρω μια υποτροφία στην Νέα Υόρκη. Όταν πήγα πλέον στην Νέα Υόρκη κάπου εκεί τελείωσε η πληροφορική και μπήκε μόνο η φωτογραφία στη ζωή μου. Άλλωστε ήταν το μόνο πράγμα με το οποίο ήθελα να ασχοληθώ και με έκανε ευτυχισμένο.

Πως είναι μια τυπική μέρα του Κοσμά Κουμιανού; Πως ξεκινάει και πως τελειώνει;

Συνήθως ξεκινάει με άγχος. Ίσως να προλάβω το πρωί να πάω γυμναστήριο, να πιω ένα καφέ, να φάω ένα ωραίο πρωινό και μετά πηγαίνω στο studio, όπου θα συναντηθώ με τους συνεργάτες μου. Εκεί θα δούμε ποιό είναι το project που έχουμε για υλοποίηση εκείνη την ημέρα, φυσικά για όλα τα project έχουμε ήδη προετοιμαστεί απο τις προηγούμενες μέρες. Όταν φτάνει λοιπόν η μέρα της προγραμματισμένης φωτογράφισης ή του video προχωράμε στην ανάλογη οργάνωση και εκτέλεση είτε μέσα στο studio είτε εξω απο το studio. Απο κει και μετά είναι σαν παιχνίδι.

Απολαμβάνουμε ότι έχουμε να κάνουμε είτε είναι εύκολο είτε δύσκολο και κάποια στιγμή μέσα στην ημέρα αυτό τελειώνει. Μετά το καλύτερο μου είναι ένα ωραίο φαγητό ένα ωραίο κρασί και ύπνο νωρίς. Ο ύπνος είναι πολύ σημαντικός για μένα, δηλαδή θέλω έντεκα με δώδεκα το βράδυ max να κοιμάμαι, γιατί συνήθως η μέρα μου ξεκινάει στις επτά το πρωί και τελειώνει γύρω στις οκτώ με εννιά το βράδυ..

Ποιά είναι η πιο δύσκολη ή "ιδιαίτερη" φωτογράφιση που έχεις κάνει;

Είναι πολλές. Η μία πλευρά έχει να κάνει με δύσκολους ανθρώπους, που έχει τύχει να έχουν δύσκολη μέρα, μου έτυχε για παράδειγμα σε μία φωτογράφιση η φωτογραφιζόμενη να πάθει κρίση πανικού. Η άλλη πλευρά έχει να κάνει με δύσκολα μέρη, με δύσκολες συνθήκες, με πολύ κρύο, με φωτιές που δεν μπορούσαν να σβήσουν, με μοντέλα να κρυώνουν και άλλα πολλά. Μια δύσκολη περίπτωση που μπορώ να θυμηθώ είναι όταν είχαμε κάνει μια φωτογράφιση μαγιό στον Παρνασσό και είχε χιόνι. Εμείς ήμασταν ντυμένοι ωραία και καλά με τους ζεστούς μας τους καφέδες και λέγαμε τι ωραίο που είναι το χιόνι και το μοντέλο ήταν με μαγιό. Το βγάζαμε απο το van και το πηγαίναμε στο set όπου είχαμε περίπου ένα λεπτό για την φωτογράφιση, γινόταν μωβ απο το κρύο και το ξαναβάζαμε μέσα να ζεσταθεί .. τι άλλο δύσκολο..καλά πάρα πολλά αλλά διασκεδαστικά διότι δεν είμαι και γιατρός να θεραπεύω τον καρκίνο οποτε δεν θεωρώ ότι η δουλειά μας είναι δύσκολη εντέλει. Έχει διασκεδαστικές δυσκολίες θα έλεγα.

Ποιόν γνωστό ξένο φωτογράφο θαυμάζεις και γιατί;

Θαυμάζω πολλούς φωτογράφους και θα κλέψω μία ατάκα του David Bowie που είναι και ο αγαπημένος μου τραγουδιστής. Είχε πει πως ο ίδιος σαν καλλιτέχνης ήταν ένας πολύ καλός κλέφτης.

Ταυτίζομαι με την φράση του για το εξής λόγο. Θαυμάζω πάρα πολλούς φωτογράφους και αντίστοιχα διαβάζω πάρα πολλούς φωτογράφους, οπότε εμπνέομαι και από πάρα πολλούς. Και κάπως έτσι όλες αυτές οι εμπνεύσεις και τα references που έχω μπαίνουν και ανακατεύονται στο μυαλό μου σαν blender και με βοηθάνε να βγάλω την δική μου αισθητική και να ξεδιπλώσω τις δικές μου ιδέες.

Αν σου ζητούσαν να επιλέξεις μια γειτονιά της Αθήνας ή γενικότερα περιοχή της Αττικής για φωτογράφιση ποια θα ήταν αυτή και γιατί;

Θεωρώ ότι έχει να κάνει με το project της φωτογράφισης, το τι θέλουμε δηλαδή να βγάλουμε. Είμαστε πολύ τυχεροί που βρισκόμαστε στην Ελλάδα. Και η Ελλάδα και η Αττική πιο συγκεκριμένα έχει πάρα πολύ ωραίες γειτονιές, πάρα πολύ ωραία σημεία, στα οποία μπορείς να βγάλεις κάτι το διαφορετικό. Απο την Αθηναϊκή Ριβιέρα, Γλυφάδα, Βουλιαγμένη και πιο μακριά μέχρι το Σούνιο, μέχρι γειτονιές της Αθήνας, όπως η Κυψέλη και το Κέντρο, το Κολωνάκι και η Πλάκα. Θεωρώ ότι έχουμε γενικά πολλά φωτογραφίσιμα μέρη στην Αττική και δεν μπορώ να ξεχωρίσω κάποιο. Ωστόσο αν θα έπρεπε οπωσδήποτε να διαλέξω κάποιο αυτό θα ήταν η νυχτερινή Αθήνα.

Συγκεκριμένα το Κέντρο της νυχτερινής Αθήνας, γιατί μου αρέσουν πάρα πολύ τα φώτα, μου αρέσουν πολύ τα αυτοκίνητα, οι δρόμοι. Το κέντρο της Αθήνας είναι πιο όμορφο το βράδυ γιατί κρύβονται οι “ασχήμιες” του, φαίνεται πιο κοσμοπολίτικο, γράφει πολύ πολύ ωραία στο φακό.

Ποιά περιοχή της Αθήνας θα επέλεγες για κύρια κατοικία και ποιό μέρος της Ελλάδας για εξοχική κατοικία;

Στην Αθήνα, σαν κύρια κατοικία θα επέλεγα την Φιλοθέη και το Ψυχικό. Είναι οι αγαπημένες μου περιοχές, ειδικά η Φιλοθέη για τον βασικό λόγο ότι είναι σαν κέντρο απόκεντρο. Έχοντας μείνει επτά χρόνια στην Φιλοθέη είναι μια αγαπημένη περιοχή και νιώθεις ταυτόχρονα σαν να μένεις σε ένα χωριό με πολύ ησυχία, με δρόμους που δεν περνάνε αυτοκίνητα, με μεγάλα πάρκα, με το βουνό δίπλα, με δάσος και άλλα πολλά και ταυτόχρονα βγαίνεις στην Κηφισίας και σε 10 λεπτά είσαι στο κέντρο και σε άλλα 10 λεπτά είσαι στα βόρεια προάστια.

Οπότε ναι σαν κύρια κατοικία η Φιλοθέη και το Ψυχικό θα έλεγα πως είναι οι αγαπημένες μου περιοχές. Μετά σαν εξοχικό πάρα πολύ απλά και εύκολα θα επέλεγα ένα σπίτι πάνω σε μία παραλία κάπου στις Κυκλάδες.

Μίλησε μας για ένα από τα αγαπημένα σου πρότζεκτ;

Ένα από τα αγαπημένα μου πρότζεκτ είναι όλα αυτά που έχω κάνει σε τρίτες χώρες, κάποια σε συνεργασία με την Action Aid, κάποια σε συνεργασία με τον Παπακαλιάτη και την Action Aid. Μου αρέσει όταν πηγαίνουμε και βοηθάμε σε χώρες όπως είναι η Αφρική, η Ινδία, το Νεπάλ κ.α.

Πέραν της ευτυχίας που νιώθω όταν βοηθάω κόσμο κάνω και την καλύτερη ψυχοθεραπεία, υπό την έννοια ότι βλέπω πόσο ευτυχισμένοι είναι αυτοί οι άνθρωποι με το τίποτα. Έχω πάει σε χωριά που δεν είχαν ρεύμα και δεν είχαν ποτέ ρεύμα και δεν ξέρουν καν τι είναι ρεύμα και έχω δει τα πιο αληθινά χαμόγελα , τα οποία και τα έχω καταγράψει. Και βλέπω ότι αυτό το χαμόγελο είναι 100% αληθινό και μετά γυρνάω πίσω στην Αθήνα και αναρωτιέμαι έχω εγώ προβλήματα ; Αντίστοιχα έχω πάει στα σύνορα της Συρίας με τον Λίβανο και έχω φωτογραφίσει κόσμο που έχει χάσει το σπίτι του, έχει χάσει την οικογένειά του, ζουν πάλι χωρίς να έχουν τίποτα και βλέπεις το μεγαλείο της ανθρώπινης ψυχής και της δύναμης, που παρόλο που στερούνται των βασικών πραγμάτων βρίσκουν λόγο να είναι πολύ ευτυχισμένοι.

Μία από τις αγαπημένες μου φωτογραφίες είναι λοιπόν το να καταγράφω την ευτυχία και τα χαμόγελα αυτών των ανθρώπων. Είναι μεγάλο κουδούνι για μένα για το πως περνάμε εμείς εδώ και για το τι πράγματα γκρινιάζουμε, για το τι πράγματα στεναχωριόμαστε. Οπότε το να γνωρίζω τέτοιους ανθρώπους και να καταγράφω τέτοιες ιστορίες είναι από τα αγαπημένα μου πρότζεκτ.

Ποιά είναι η αγαπημένη σου γωνιά στο σπίτι που κάθεσαι και χαλαρώνεις;

Η αγαπημένη μου γωνιά στο σπίτι είναι ο γωνιακός μου καναπές απέναντι από την τηλεόραση γιατί μπορεί να έχω το laptop δίπλα, να βλέπω κάτι στην τηλεόραση και ταυτόχρονα να έχω παραγγείλει φαγητό ή να έχω μαγειρέψει κάτι και να το τρώω εκεί.

Ποιά είναι τα hobbies σου;

Έχω πάρα πολλά hobbies και θέλω και άλλο χρόνο, μου αρέσουν πάρα πολύ τα ποδήλατα και σε επίπεδο προπονητικό, αγωνιστικό και σε επίπεδο βόλτας, μου αρέσουν πάρα πολύ τα ταξίδια και για ντοκιμαντέρ και για αναψυχή, μου αρέσει πάρα πολύ η μαγειρική, μου αρέσει πάρα πολύ η μουσική από βινύλια, κασέτες, cd αλλά και οι σύγχρονες τεχνολογίες, τα σύγχρονα ηχεία που ο ήχος τους είναι τρομερά εξελιγμένος και τέλος μου αρέσει πάρα πολύ οτιδήποτε έχει τιμόνι: αυτοκίνητα, μηχανές, αεροπλάνα, σκάφη.

Μου αρέσει πάρα πολύ να οδηγώ και μάλιστα όταν οδηγώ μου έρχονται παρά πολλές ωραίες και δημιουργικές σκέψεις. Επίσης μου αρέσουν πάρα πολύ οι καταδύσεις αλλά πρέπει να βρω χρόνο για να μπορέσω να ασχοληθώ με όλα αυτά, δεν μου φτάνει ο χρόνος.

Tι σημαίνει σπίτι για σένα;

Σπίτι για μένα σημαίνει ηρεμία και γαλήνη. Είναι σαν ένα καταφύγιο, σαν ένα λιμάνι που βρίσκεις απανεμιά. Είναι ο χώρος που μπαίνεις μέσα, κλείνεις την πόρτα και λες τι ωραία.. και να σου φεύγουν οι έγνοιες και ξεκουράζεσαι.

Θες να μας μιλήσεις για το τι σχεδιάζεις αυτόν τον καιρό;

Στα άμεσα σχέδια μου είναι ένα λεύκωμα, το οποίο θα έχει τέσσερις πυλώνες , ο ένας πυλώνας θα περιλαμβάνει φωτογραφίες από celebrities αλλά και από άλλους ανθρώπους , ο άλλος φωτογραφίες από ταξίδια που έχω κάνει, ο τρίτος πυλώνας θα είναι τα ντοκιμαντέρ και τέλος ο τέταρτος θα περιλαμβάνει τα προσωπικά πρότζεκτ που έχω κάνει και εκθέτω. Οπότε στα άμεσα σχέδια μου είναι η έκδοση ενός ωραίου βιβλίου-coffee table - λευκώματος.

Το οποίο είναι πολύ δύσκολο γιατί έχει χιλιάδες, χιλιάδες φωτογραφίες και πιάνω τον εαυτό μου να τεμπελιάζει γιατί δεν ξέρω ποιά να πρωτοδιαλέξω πραγματικά. Επίσης αυτή τη στιγμή συμμετέχω σε δύο επικείμενες εκθέσεις, η μια θα γίνει τώρα στο Παρίσι και η άλλη σε τρείς μήνες στην Νέα Υόρκη. Εκεί θα πάρω μέρος σε μία Gallery, στην οποία εκθέτουν εικαστικές φωτογραφίες.

Όταν ακούς Engel & Völkers ποιά είναι τα τρία πρώτα πράγματα που σου έρχονται στο μυαλό;

Όταν ακούω Engel & Völkers τα τρία πράγματα που μου έρχονται στο μυαλό είναι εμπιστοσύνη, premiumness και οτι θα δω και θα βρω κάτι που ξεπερνάει τις προσδοκίες μου.